Hits: 20
Goeie dag, welkom bij iamyourcoach. Wil graag mijn ervaring met je delen over mijn bezoek in VR van bovenstaande documentaire. Lijkt op mijn ervaring die ik had in VR met het bezoek aan de VR ervaring: Het Huis van Anne Frank, deze had ook een grote impact op mij. Dus tijdens het testen van wat VR is, wat je kan doen en hoe het ons kan beinvloeden, keek ik naar de bovenstaande documentaire (traveling while black).
Er is een ouder vrouw (en meer mensen natuurlijk) die hun verhaal vertellen en hoe het voor hen was wanneer ze wilde reizen in America met een zwarte / donkere huidskleur. De uitdagingen waar ze voor stonden. Dus diegene die wilde reizen maakte gebruik van een groen boek, waarin veilige plekken werden vermeld. Dit betekende dat je als een zwarte persoon gedurende die dagen, als je bijvoorbeeld brandstof nodig had, of je wilde ergens stoppen om te rusten, kop koffie te doen of naar het toilet, daar hadden zij het groene boek voor om ondersteuning te krijgen van hun zwarte medemens om rond te kunnen reizen. Zelf op bussen moesten ze voorbereid zijn (eten, drinken, waar kan ik stoppen om te plassen eigenlijk wat normale dingen zouden moeten zijn), want buiten de zwarte gemeenschap was dat niet mogelijk.
Dus deze dame word geinterviewd en er is ook een gesprek met een andere dame op leeftijd. En het is alsof je erbij zit, erbij aanwezig bent en hun gesprek volgt. En wanneer je met aandacht luisterd, is het echt vreemd en afschuwelijk om dat mee te maken zoals deze dames hebben gedaan. Op een gegeven moment deelt een van de twee dat ze eigenlijk slechter behandeld werden als dieren! Dus ja, dat allemaal had een grote impact op mijzelf. Omdat ik geboren ben in een redelijk vrij land. En ook omdat ik in Europe redelijk makkelijk en vrij (nu tijdens Corana is het iets anders natuurlijk) rond kan reizen dus is het moeilijk om echt te beseffen welk lijden deze dames hebben ervaren en alle mensen uit die tijd.
Naast bovenstaande was er ook een vrouw / Moeder die werd geinterviewed wat vrij recent is. Zij legde uit / deelde vanuit een moeders perspectief wat er is gebeurt met haar doordat haar zoon is neergeschoten en wat zij heeft doorgemaakt hierdoor. Haar verlies en het gemis om op een fatsoenlijke manier afscheid te kunnen nemen van haar zoon, haar zoon in haar armen kunnen houden en ….. ik heb er geen woorden voor, kan het niet beschrijven (er gaan rillingen langs mijn ruggegraat als ik het probeer te beschrijven en telkens weer voel ik tranen komen als ik me haar herinner wanneer zij deelt).
Dus dit, in onze wereld, dat we mensen vergelijken en behandelen op verschillende manieren gebasseerd op wat dan ook de reden mag zijn, voor dat wens ik dat wij nu we mixen en Mengen wie we zijn, dat we op een gegeven moment realizeren (zoals Astronauten doen geloof ik) dat het een kleine werled bol is in dit grote universum waar wij op leven allemaal samen. Laten we eraan werken dat we het laten werken. Mijn ervaring is wanneer je elkaar benaderd in gedachten of denkt aan anderen in gedachten en je mensen niet in levende lijve ontmoet (door onze filters, culturele programmering en wat nog meer) creer je afstand, misvertanden en meer. Terwijl wanneer je optrekt met iemand en je alle vooroordelen, percepties laat varen, is mijn ervaring dat onder alles, we gewoon mensen zijn, geboren en opgevoed in een bepaalde cultuur, gewoontes terwijl in de basis we allemaal van diezelfde ruwe basis materialalen gemaakt zijn (sterrenstof). Dus van wat ik heb gehoord van guru’s, coaches en andere mensen, vriendelijkheid is het antwoord.
PS als je wilt reageren en het lukt niet via deze pagina of je wilt het niet via deze pagina, kan je ook een mail sturen naar: contact@iamyourcoach.nl (we waarderen feedback en ook input op wat je nog meer wil lezen)
Warme groet, Misja
